نیایش یکی از نیاز های اساسی انسان می باشد .‌برای اینکه خداوند بتواند به زبان خودش سخن بگوید، تو باید زبان خودت را بیندازی. پیش از آنکه خداوند بتواند پیام خودش را به تو برساند، تو باید کاملاً ساکت شوی. ولی ما یک فکر کاملاً اشتباه داریم: می‌پنداریم که اگر بخواهیم نیایش کنیم، باید با خداوند حرف بزنیم. نه، نیایش بیشتر شنیدن است تا سخن گفتن؛ بهتر است بشنوی تا اینکه بگویی. تو نمی‌توانی از خداوند بهتر عمل کنی. پس ساکت بمان، در سکوت به سر ببر. به جای حرف زدن، سعی کن بشنوی. حساس باش، زبان را به کار نگیر، گوش را به کار ببـر. نیایش بیشتر به گوش مربوط است تا به زبان. تو به خداوند توصیه می‌کنی: می‌گویی، "چنین یا چنان عمل کن، تمام دعاهای تو توصیه‌هایی است که به خدا می‌کنی در مورد اینکه اوضاع چگونه باید باشد!" نیایشِ واقعی یک سخن گفتن نیست، شنیدن است، شنیدنی ژرف. فقط ساکت، باز و پذیرا باش.